صمیمیت و تنهایی هیجانی
صمیمیت و تنهایی هیجانی دو مبحث بسیار مهم و به هم پیوسته در احساسات فردی است که در این مقاله به معرفی آن ها می پردازیم.
صمیمیت هیجانی چیست؟
صمیمیت هیجانی به این معناست که شما این احساس را داشته باشید، که کسی درزندگی شما وجود دارد که بتوانید راز دل خود را به اوبگویید و او نیز به احساس شما اعتبار ببخشد و بتواند احساسات شما را درک کند.
قطعا با این فرایند اواحساس امنیت را تجربه میکند که این احساس از مهمترین نیازهای هر فرد بشمار میرود. این حس درک شدن در افراد ممکناست از طریق هر راهی باشد چه گفت وگو کردن چه فقط رد وبدل شدن یک نگاه ساده بین عزیزترین افراد زندگی خود
بنابراین این احساس در او ایجاد می شود که همانطورکه هست برای دیگران خواستنی و دوسداشتنی است. و در ادامه به مبحث تنهایی هیجانی بیشتر خواهیم پرداخت.
تنهایی هیجانی چیست؟
تنهایی هیجانی به معنی نداشتن احساس صمیمیت کافی با عزیزترین افراد زندگیمان، به خصوص مادر و پدرمان است. والدین کودک به دلایل مختلفی میتوانند هیجانات کودک خود را نادیده بگیرند ،مثل دلایلی چون موارد زیر:
- مشکلات شخصی خود
- نا آشنایی با هیجانات خود
- ترس از تجربه هیجانهای نزدیک
- و از این قبیل موارد و..
این دلایل باعث میشود تا آنها بااحساسات های خود در تماس نباشند، بنابراین آنها نمیتوانند حمایت گر مناسبی از نظر هیجانی برای کودک خود باشند.
تاثیر این امر روی کودک این حس را در او ایجاد میکند که احساساتش توسط عزیزانش دیده نمیشود و او به تبع احساس تنهایی می کند و تا بزرگسالی خود این احساس را همراه خود دارد و در تمام مقاطع و در شرایط مختلف زندگی، احساس تنهایی درونی را با خود تجربه میکند.
چون در کودکی فرد، به نیاز های هیجانی او درست پاسخ داده نشده است او هم نیز نمیتواند این نیازها را در خود بشناسد و به وجود آن آگاه شود و برای ارضای آن از راهکار درستی استفاده کند.
چه بسا ممکن است والدین آنها افراد موفق و به ظاهر طبیعی و خوبی به نظر برسند ولی از نظر هیجانی خانواده نامناسبی برای کودک خود باشند. ممکن است که آنها کاملا مراقب سلامتی جسمانی کودکشان باشند ولی نتوانند امنیتی را که کودک به آن نیاز دارد را به او بدهند و رابطه پایدار ،صمیمی و معناداری با او ایجاد کنند.
احساس تنهایی و دیده نشدن از سوی دیگران مثل زخم های بدن دردناک و عمیق است هرچند از بیرون چیزی دیده نمیشود. جالب است این را بدانید این احساس، احساسی درونی، شخصی و منحصر به فرد برای خود کودک است.
کودکان طبیعتا شناختی از این نیاز و کمبود آن در خود ندارند و نمیتوانند تشخیص دهند که والدینشان از نظر هیجانی افراد ناسالمی هستند و به او باید توجه و نوازشی درخور نشان دهند ، که نمیدهند و آنها قطعا دنبال پیدا کردن نقصی درخود بابت این ندیده شدن ها میگردند. وشاید حتی بچه ها بابت داشتن این نیاز درخود، دچار احساس شرم و خجالت زدگی شوند. وهمان طور که هرچه بزرگتر می شوند این احساس خلأ، زیادتر و دامن گیر تر میشود و انتخابهای آنها را نیز ،تحت شعاع قرار می دهد.
تنهایی هیجانی نیز ممکن است در ادامه، اضطراب های مبهم و ناشناختهای را در فرد ایجاد کند.
حال باید بررسی شود تنهایی هیجانی چه پیامدهایی را میتواند در پی داشته باشد؟
همانطور که گفته شد این افراد ممکن است دست به انتخاب های نادرستی برای فرار از این تنهایی بزنند و بخواهند زودتر از خانه فرارکنند وهیچ گاه احساس رضایت خاطر از رابطه خود را نداشته باشند و این احساس رادر محیط های مختلف کماکان در دانشگاه، سرکار، زمان فرزندپروری خود نیز به همراه داشته باشند.